الدورادو

تا بیایم بهانه تازه ای پیدا کنم برای توی تخت ماندن، یک پیک پر و پیمان ودکا ریخته بودم توی بطری کوچک آب معدنی و روش هم هایپ سبز و مایو پوشیده، دم در بودم. استخر روباز انقدری گرم نبود که بشود توی آن سرما خیلی دوام آورد. پنج دقیقه بعد توی سرپوشیده بودم، یخ زده. ودکا را یکسره بالا رفتم. کسی توی استخر نبود جز دو سه تایی زن جوان که از شکم و سینه هایشان معلوم بود تازه زاییده اند. طولانی روی آب دراز کشیدم و خیال کردم مردن باید چیزی شبیه این باشد. زمزمه های نامفهوم به گوش ات می رسد، بی وزنی و چیزی نمی بینی. زنی در دوردست سرام می خواند: سینگ می ا سانگ... چشم که باز کردم ساعت ها گذشته بود انگار. از جهان الدورادو...ادامه مطلب

من گزارش گر بوده ام همیشه؛ عکس که می گرفتم حتی. تا یک جایی صفحه اینستا را که نگاه می کنم گویی لحظه لحظه زندگی را گزارش کرده ام، بی کم و کاست؛ تیزبینانه؛ منتقدمابانه. دیر فهمیدم که تصویرها توی سایه روشن جذاب اند؛ که عکس با همه جزییات دیدنی نیست؛ که برهنگی تب و تاب را از تب و تاب می اندازد. حالا دارم کمی مشق می کنم، می گذارم یک چیزهایی توی سایه، توی تاریکی دیده نشوند، یک چیزهایی توی نور شدید؛ ضد نور مورد علاقه ام شده حتی. چیزها را جابه جا می کنم وقت عکس گرفتن. توی واقعیت دست می برم؛ دستکاری ش می کنم. این روزها، اینستا را که نگاه می کنم؛ بیشتر قصه می بینم تا گز الدورادو...ادامه مطلب

مازوخیسم چیست؟ غروب یک روزی که چشم باز کردیم دیدیم پاییز بهمان شبیخون زده؛ «یاد بعضی نفرات در گردش فصول» چهرازی را چهل و پنج بار گوش کردیم. دلمان خواست برویم روی تخت، سرمان را بکنیم زیر پتو؛ عوض اش نشستیم کنار مامان که گلدان ها را عوض می کرد. گفت مطمئنی این نخل را نمی خواهی؟ گفتم گلدان ها که زیاد بشوند دل را می زنند. نگاهم کرد. خودم فهمیدم چرند گفته ام. «چجوری بگذرونیم امسالو؟»

الدورادو...

بی اغراق این قطعه را پانزده بار بی وقفه گوش کرده ام. گوش کرده ام البته تعبیر سزاواری نیست. باید بگویم هربار دستم را گرفته با خودش برده و تا انتها چیزی از زمان و مکان درک نکرده ام. گربه ها هم پا به پای من گوش می دهند. نخستین بار است قطعه ای را این همه می پسندند. کنار بلندگو نشسته اند بی که حرکتی کنند. قطعه، خلسه دارد با خودش. ویولونسلی بی نهایت غم آلوده است؛ یک جور غم مهربان و نجیب و عمیق. اسم قطعه «آسمان خالی» ست. این معنای تحت الفظی ش است البته. من باشم این همه عمق و این بی کرانگی را «تُهیای آسمان» معنا می کنم. آن وقت ها دوست داشتم دختری داشته باشم. نامش «آسما الدورادو...ادامه مطلب